گورکَن جانور مهره‌داری است همه‌چیزخوار از خانوادهٔ راسویان (Mustelidae). گورکَن ۱۱ گونه (زیست‌شناسی) مختلف دارد. . ساختار آرواره گورکن چنان است که به آن امکان قفل کردن می‌دهد گر چه حرکت افقی آرواره‌اش نسبت به پستانداران دیگر محدود است . نوع اروپائی آن بزرگتر است. گورکن‌ها بدن کوتاه و چاق و پاهای کوتاه دارند که برای کندن مناسب اند. سر آنها مثل راسو کشیده و گوشها یشان کوچک است. صورتشان سیاه است که چند لکه سفید دارد. بدنشان خاکستری رنگ است. خطوطی با رنگ روشنتر از سر تا دم را می‌پوشانند. پاهایشان تیره رنگ و شکمشان خاکستری روشن است. طول گورکن بالغ می‌تواند به ۹۰ سانتیمتر و وزنش به ۱۰ کیلوگرم برسد. گورکن‌ها روز را در لانه‌های زیرزمینی میگذارندو شبها جهت شکار و تغذیه بیرون می‌روند. بعضی از این لانه‌ها بسیار بزرگ و پیچیده هستند. گورکن‌ها انفرادی و یا گروهی (از ۲ تا ۱۵) زندگی می‌کنند. از خود و بچه‌هایشان با سرسختی دفاع می‌کنند، حتی در مقابله با حیوانات بزرگتری مثل گرک یا خرس. سرعت دویدنشان می‌تواند به ۳۰ کیلومتر در ساعت برسد. او پنجه‌های نیرومندش را برای نفوذ به لانه موریانه یا کندن زمین برای جستجوی غذا به کار می‌برد.
گورکن‌ها موجوداتی خجالتی و شبگردند. همهٔ انواع گورکن‌ها مهارت زیادی در حفر کردن زمین دارند و با استفاده از چنگال‌های دراز پاهای جلوی خود، زمین را می‌کنند تا غذا به دست آورند یا نقب بزنند. گورکن‌ها بطور کلی موجوداتی بی‌آزارند و با وجود دندان‌های قوی بیشتر از طعمه‌های کوچک و گیاهان تغذیه می‌کنند. بینایی آنها ضعیف است، ولی حس بویایی و شنوایی بسیار بالایی نیز دارند.
این حیوان درمنطقه شکارممنوع شاهغنداب شهرستان شهرضا دیده شده است.
گردآورنده:عمادالدین منصف