هنرمند گرامی محمد عسگری دررشته صنایع چوب

منبت کاری چوب

منبت کاری چوب:کنده کاری برروی چوب به وسیله انواع مغاردردوسبک منبت چاقوئی (ظریف کاری)۲منبت چکشی(مبلمان وغیره)

 

نام یکی از صنایع دستی ایران می‌باشد که ریشه کلمه منبت از کلمهٔ نبات گرفته شده و به معنی رویانیده می‌باشد. و به این دلیل بوده است که برجستگی گل و گیاه بر روی چوب، سنگ، و مانند روئیدن گیاه بر روی آن بوده است. هنر منبت که در آن حکاکی و کنده کاری روی چوب می‌باشد قدیمی ترین اثر منبت یک لنگه در چوبی متعلق به مسجد جامع عتیق شیراز است.

مواد اولیه منبت انواع چوب درختان می‌باشد هرچه جنس چوب محکم تر و فشرده تر باشد کار منبت بهتر و زیباتر و با دوام تر می‌باشد. مثل چوب گردو، شمشاد، گلابی. ابتدا طرح مورد نظر روی چوب کشیده شده و حکاکی شده و سپس به صورت برجسته و حجم دار درآورده

نحوه کار:

انتخاب طرح وچوب مناسب

انتقال طرح بر روی چوب

دوربری طرح وجداکردن از زمینه

شروع کنده کاری

تمیزکاری وسمباده کاری

رنگ آمیزی درصورت نیاز

ابزارکار:انواع مغارباشکل های مختلف:

– مغارتخت تیغه مغار تخت از یکطرف صاف و از طرف دیگر پخ می باشد. از این مغار برای کندن زمینه کار، سطوح صاف، خط انداختن خطوط راست و … استفاده می شود.

– مغار نیم بازتیغه این مغار تخت نیست، بلکه حالت نیم گرد می باشد. از این مغار برای قسمت هایی که حالت انحنای ملایمی دارد استفاده می شود

– مغارگیلوئیاین مغار همانند مغار نیم باز می باشد، با این تفاوت که گودی و انحنای آن بیشتر می باشد. از این مغار برای قسمت هایی که انحنای زیادی دارد استفاده می شود، مانند: پیچک ها، گل های گرد، غنچه ها

– مغار شفره: نوک تیغه این مغار که معمولا در ۲ اندازۀ بزرگ و کوچک می باشد. از مغار بزرگ جهت “سفت کاری”، یعنی جدا کردن خطوط طرح از زمینه و یا خطوط طرح از یکدیگر و از مغار کوچک جهت کارهای ظریف، خط انداختن، تزیین روی برگها و گلها استفاده می شود.

محصولات: طرح گل ومرغ-مبلمان- مجسمه- حجم

تاریخچه منبت کاری

همانند بقیهٔ هنرها و صنایعی که بنیانگذار آن مردم عادی بوده‌اند و در امان جوامع پراکندهٔ بشری متولد شده و رشد کرده چندان روشن نیست و به درستی نمی‌توان گفت این هنرصنعت از چه زمانی ابداع شده و رواج یافته. اما آنچه مسلم است چوب به عنوان فراوانترین مادهٔ اولیهٔ موجود در طبیعت جزو نخستین موادی است که توجه بشر را به خود جلب کرده و برای ساخت و پرداخت انواع وسایل مصرفی و هنری مورد استفاده قرار گرفته. بنا به اسناد و مدارک موجود منبت کاری در ایران متکی به سابقه یی بیش از هزار و پانصد سال است و حتی عده یی از محققان به صراحت اظهار نظ ر نموده‌اند که قبل از ظهور ساسانیان نیز منبت کاری در ایران رواج داشته، ولی هیچ بازماندهٔ تاریخی که این ادعا را اثبات کند در دست نیست.

قدیمیترین اثر منبت موجود که تاریخ نیمهٔ اول قرن سوم هجری قمری را دارد یک لنگه در چوبی متعلق به مسجد جامع عتیق شیراز است که در دورهٔ عمر و بن لیث صفاری ساخته شده و دارای زیر سازی از چوب تبریزی می‌باشد و روی آن با خلال‌هایی از چوب گردو و نقوش پر ضلعی بسیار زیبایی زینت شده و بعد از آن باید یک سر در منبت کاری شده از چوب کاج را مورد اشاره قرار داد که ساخت قرن چهارم هجری قمری است و روی آن با ظرافت کامل خط وط کوفی با قط ری حدود سه سانتی متر کنده کاری شده است.

بعد از ظهور اسلام و با توجه به شیوع روحیهٔ ساخت مراکز و مساجد اسلامی، هنرمندان ایرانی جزو اولین کسانی بودند که تمامی‌توان و استعداد خویش را صرف تزئین مساجد کردند و به موازات هنر نمایی معماران، کاشیکاران سنگتراشان، گچبرها و… منبت کاران نیز جذب فعالیت در این زمینه شدند و آثاری به وجود آوردند که متاسفانه امروزه نمونه‌های زیادی از آنها در دست نیست ولی به اتکای همان باقیمانده‌های ناچیز می‌توان گفت آنچه برای تزئین مساجد و به شکل منبر، رحل قرآن و در و پنجره ساخته شده نمونهٔ بسیار ارزنده یی از ذوق و هنر ایرانیان است.

در دورهٔ صفویه، با توجه به اینکه ساخت ابنیهٔ مذهبی و نیز کاخهای سلطنتی در ایران افزایش چشمگیر و محسوسی یافت عدهٔ زیادی از هنرمندان به اصفهان که مرکز کشور بود و اکثر ابنیهٔ مورد اشاره در آن احداث می‌شد روی آوردند و تجمع این هنرمندان در یک نقطه که تبادل تجربیات از اولین برآیندهای آن بود باعث شد تا آثاری ماندنی و اعجاب انگیز به وجود آید.

به دنبال حملهٔ افغانها به ایران و پس از آن درگیریهای سیاسی که عرصه را بر هر نوع فعالیت سازنده یی محدود می‌گردد هنرمندان و صنعتگران منبت کار تدریجا پراکنده و جذب مشاغلی غیر تخصصی شدند و آن عده یی هم که هنوز به کار اشتغال داشتند و با سماجت می‌کوشیدند تا جلوی مرگ این هنر صنعت ارزنده را بگیرند مجال چندانی برای فعالیت در رشتهٔ هنری و صنعتی خود نداشتند. در این زمان، آباده (از توابع استان فارس) تنها مرکز تجمع منبت کاران کشور به حساب می‌آمد و جز این، در هیچ جای دیگر از کشور پهناورمان نشانی از منبت کاران و منبت کاری دیده نمی‌شد.

بعد از سقوط سلسلهٔ قاجاریه، مردم که از واگذاری بدون قید و شرط کشور توسط حکومتگران به بیگانگان به تنگ آمده و جستجو گر راهی برای بازگشت به ازرش‌های فرهنگی و صنعتی خویش بودند، علیرغم حکومت کودتا که سعی در حفظ روابط و ضوابط پیشین داشت بسیاری از معیارها را در هم ریختند و بدیهی است که در چنین شرایط ی هنرمندان و صنعتگران و اهل حرفه نیز نقشی بزرگ داشتند. در همین رابط ه استاد احمد صنیعی و استاد علی مختاری که جزو معدود باقیماندگان استادان منبت کار بودند به تهران آمده و ضمن جدی گرفتن حرفهٔ منبت کاری به تربیت شاگردانی جهت احیا و حفظ هنر و صنعت آبا واجد ایشان پرداختند و تاسیس سازمان صنایع دستی ایران به عنوان حافظ و نگاهبان صنایع سنتی و بومی وسیلهٔ دیگری بود که باعث شد تا عده یی در زیر چتر حمایت آن گرد آمده و مانع مرگ منبت کاری در ایران شوند.

مراکز مهم منبت کاری

شهر ملایر مهم ترین مرکز منبت کاری کشور میباشد همچنین در برخی از مناطق کشور مانند آباده دراستان فارس و شهر گلپایگان در استان اصفهان به صورت پراکنده به منبت‌ کاری میپردازند همچنین در شهر بوشهر نیز عده‌ای به منبت کاری اشتغال دارند و در دیگر نقاط کشور نیز به صورت جزئی منبت کاری رایج است.

مشبک سازی چوب:

برش قطعات چوب در طرحهای مختلف واتصال یا چینش آنها که تشکیل تصویر- خطوط وغیره را می دهد.

 

شناخت کلی مشبک کاری چوب: مراحل آشنایی با فنون مشبک کاری عبارتند از :

۱- طراحی تابلو و فراگیری طراحی برای پیاده کردن کار

۲- آشنایی با انواع چوب ها

۳ـ آشنایی و طریقه کاربری ابزار مشبک کاری و درود گری

۴- فراگیری اصول فنی و اصلی سایر رشته های مرتبط با این هنر ضمن آموزش فن مشبک کاری.

 

ابتدا طرح یا خط مورد نظررا بر روی تخته که زمینه اصلی کاراست می چسبانند و پس از بررسی و علامت گذاری روی طرح نقاطی که می بایست بریده شود مشخص و سپس با کمان اره موئی سوراخ می شود. پس از آن با استفاده از اره مویی نقش های اضافی بریده می شود و طرح به صورت مشبک باقی می ماند، سپس با استفاده از سمباده طرح پرداخت و صیقل داده می شود.

 

مدت انجام کار بر روی یک تابلو بسته به پیچیدگی و ظرافت طرح, گاه تا یک سال طول می کشد تعریف و معنای لغوی مشبک در فرهنگ لغات: مشبک: هر چیز در هم آمیخته شده و در هم آمده، هر چیز شبکه شده و در هم در آورده شده مانند پنجره شده و در هم داخل گشته، شبکه دار، به شکل شبکه خانه خانه، جسمی که دارای سوراخهای بسیار باشد.

مشبک کار:

پنچره پنچره یا چشمه چشمه ساختن چیزی ، از هنرهای ظریف و دستی که بر چوب یا فلز نقش هایی مشبک پدید آورند .


وسایل و ابزار مشبک سازی
:

وسایل کار برای هنر مشبک عبارتند از: میزکار,نورمناسب, کمان اره موئی،‌اره موئی، ،‌سمباده،‌چسب چوب، چکش,انواع چوب‌وطرح.


مراحل تولید:

۱- تهیه چوب ۲– انتقال طرح ۳ – برش ۴- سمباده وآماده سازی ۵ – چسباندن۶- رنگ آمیزی درصورت نیاز

 محصولات:

۱– تندیس۲- تابلو ۳- کارهای تزیینی

مکانها:

اوج دراصفهان – تهران – کرج – شیراز – قم – کردستان وغیره

 

معرق چوب

معرق چوب از دوربری و تلفیق چوب‌درختان مختلف و بهره گیری از رنگ و بافت‌های متنوع آن برای اجرای نقوش و طرح‌ها بر سطح یک زمینه پدید می‌آید. شیوه متداول و مرسوم امروزی در اجرای آثار معرق در ایران با به کارگیری چوب‌هایی است که با ضخامت تقریبی۴ الی ۵ میلی‌متر به وسیله اره‌های نواری بزرگ ورق شده و آماده می‌گردند و تقریبا هیچ گونه محدودیتی در به کارگیری چوب درختان مختلف برای برش و استفاده در آثار معرق وجود ندارد.

تاریخچه معرق چوب

چوب از جمله مواد نسبتا ناپایدار طبیعت است، که به لحاظ اجزای تشکیل دهنده‌اش نسبت به اغلب مواد طبیعی دیگر استحکام کم‌تری دارد و این خاصیت سبب شده تا آثار چوبی از پایداری بسیار کمی برخوردار باشند. با توجه به این که در طول تاریخ آثار چوبی بسیاری بر اثر مرور زمان یا حوادث و عوامل آسیب زا از بین رفته‌اند. برای دستیابی به تاریخچه هنرهای چوبی خصوصا معرق چوب، هر چه به عقب باز گردیم منابع کم‌تری در دسترس است. آثار هنری به جای مانده در ایران را می‌شود به شش دوره زیر تقسیم نمود: 

  1. دوران قبل از اسلام(شامل تمدن‌های باستانی ایران)
  2. قرون اولیه ی اسلام( شامل سلسله‌های آل بویه، خوارزمشاهیان، سامانیان)
  3. دوران میانی اسلام (شامل سلسله‌های سلجوقی ، ایلخانی، تیموری)
  4. دوران صفویه
  5. دوران زندیه، افشار، قاجار
  6. دوران معاصر

با توجه به بررسی تاریخچه هنر معرق به ذکر آثار به جای مانده و نمونه‌های موجود، این هنر به استناد منابع معتبر موجود پرداخته می‌شود:

اگر بخواهیم در مورد پیدایش تاریخی این رشته از هنرهای چوبی در کشورمان سخن به میان آوریم میراث به جای مانده از ایرانیان باستان نشانگر ذوق و سلیقه و زیبایی شناسی هنری آنان برای تزیین لوازم و مسایل مورد استفاده آنان در هزاران سال پیش است. نشانه‌ای که در کاوش‌های صورت گرفته توسط باستان شناسان در شهر سوخته کشف شده و با توجه به ابزار و امکاناتی که در ۶۲۰۰ سال گذشته در اختیار بشر بوده نمایانگر اشکالی است که برای تزیین روی سطح شانه اشباع و جایگزین گردیده است. به جز این نمونه تا دوران میانی اسلام هیج اثرمعرق جایگزینی ثبت و ضبط نشده است.

از دیگر آثار و تزیینات چوبی به جای مانده در این سرزمین، می‌توان به نوعی معرق جایگزین با طرح‌های ساده هندسی که متعلق به دوران میانی اسلام بین قرن پنجم تا دهم هجری شمسی می‌باشد، اشاره نمود. استفاده از چوب‌هایی مانند چنار، گردو، عناب، توت و گلابی و مصالحی چون عاج، استخوان و فلزات در این دوره قابل ذکر است. دو نمونه موجود از این دوران به شرح زیر است:

  1. رحلی چوبی متعلق به قرن ۸ هجری شمسی که در موزه مترو پولیتن نگهداری می‌شود و دارای شبکه‌کاری، کنده‌کاری، و معرق جایگزین می‌باشد.
  2. درِ گور امیر سمرقند، مربوط به قرن ۹ هجری شمسی که در موزه آرمیتاژ نگهداری می‌شود ودارای کنده‌کاری و معرق جایگزین و معرق نازک کاری به همراه عاج استخوان می‌باشد.

در آثار به جای مانده از دوران صفویه که مربوط به قرون ۱۰-۱۲ هجری شمسی می‌باشد، تحولاتی از لحاظ نقش و شیوه‌های اجرایی در آثار هنری چوبی به وجود آمد که سبب ظرافت و دوام آن از لحاظ فنی شد. همچنین از لحاظ هنری آثار این دوره با الهام از نقوش و فرهنگ ایرانی ساخته شدند. معرق جایگزینی که، از دوران قبل آغاز شده بود از زمان صفویه با نقوش متنوع‌تری بر روی برخی درها، جعبه‌ها و دیگر آثار متعلق به این دوره مشاهده می‌شود.  البته در این دوران نوعی معرق انجام می‌گرفت که، در آن قطعات چوب و استخوان به همراه لایه‌های خاتم به سبک امروزی ( تکه چینی) در کنار هم چسبیده می‌شدند.

معرق به عنوان هنری که، از شهر سوخته تا کنون در تمدن ما با نمونه‌های بسیار محدود به جای مانده امروزه شاهد تغییر و تحولات و پیشرفت‌های گوناگونی می‌باشد.

از هنر معرق در آغاز برای تزیین سطح میز، بوفه، در، تکیه گاه صندلی استفاده می‌شد. با بهره‌گیری از نقوش اسلیمی یا گره و تنها پنج رنگ محدود چوب‌های آبنوس، فوفل، گلابی، سنجد و توت و گاه برای تنوع از برش‌های خاتم برای اشباع نقش‌ها استفاده می‌کردند. رنگ خاتم‌ها نیز به همان پنج رنگ ذکر شده محدود بود و به خاتم‌های چوبی شهرت داشت. شیوه معرق کاری نیز در مقایسه با روش‌های امروزی متفاوت بود.

به این ترتیب هنرمندان ابتدا به وسیله کاردک مخصوص منبت، محل قرار گرفتن نقش‌ها را روی شیی مورد نظر مطابق طرح می‌کندند و سپس نقش‌ها را از چوب‌های رنگی به وسیله مته‌ای که اختصاص به تعمیر چینی داشت و سوهان‌های مخصوص قدیمی و اره‌ای به نام “چکی” دوربری می‌کردند و در محل مقرر قرار می‌دادند.

اجرای آثار معرق در ایران تا سال ۱۳۳۴ هجری شمسی با همان پنج رنگ محدود متداول بود. به کارگیری مواد رنگی شیمیایی و ایجاد نقش‌ها بر روی یک راکت تنیس روی میز توسط محمد طاهر امامی و در پی شناسایی گوناگونی رنگ انواع چوب‌های صنعتی شناخته شد. .

معرق خاتم، نیز از شیوه‌های تلفیق این هنر با هنر خاتم است. از بدو پیدایش کارگاه معرق و منبت نوع ساده معرق خاتم در میان شمسه نقش‌های گره با همان پنج رنگ محدود به کار گرفته می‌شد و تلفیق این دو هنر تا سال‌های اخیر نیز در میان هنرمندان و بازار صنایع دستی ایران از رونق خاصی برخوردار بوده است.

روند شکل گیری و تغییر و تحولات در هنر معرق، با شناخت و درک عمیق‌تر و به کارگیری دامنه وسیع‌تری از چوب‌ها ادامه یافت. همچنین ذوق و خلاقیت هنرمندان برای اجرای اصولی‌تر و سریع‌تر، رسیدن به مناسب‌ترین رنگ بندی، رعایت ظرافت در برش قطعات چوب و خطوط اره در جهت افزودن به زیبایی تکنیک و تنوع در به کارگیری طرح‌ها و نقوش مختلف و دور شدن از قالب‌ها و محدودیت‌های سابق براین، کم کم جذابیت‌های نهفته این هنر را به فعلیت رسانده و معرق کاری با چوب جایگاه ویژه‌ای در میان هنرهای چوبی و صنایع دستی ایران پیدا کرد.

 تا دهه ی هفتاد هجری شمسی، اکثریت آثار معرق با استفاده از طرح‌های سنتی ایرانی همچون اسلیمی و ختایی، گل و مرغ‌ها، مینیاتور و به صورت معرق‌های زمینه چوب و زمینه رنگ شکل می‌گرفت. همچنین استفاده از مصالحی چون عاج فیل، استخوان شتر، صدف طبیعی، و برش‌هایی از خاتم و فلزات، جلوه و ارزش ویژه‌ای به آثار معرق این دوران می‌بخشید.

غالب آثار معرق کاری شده این دوران، بر سطوحی از قبیل:

صفحه میز، تکیه گاه صندلی، جعبه‌ها و صندوق‌ها، منبرها و درب‌ها مشاهده می‌شوند.

از جمله هنرمندانی که در این دوران فعالیت داشته و در روند شکل گیری این هنر تاثیر گذار بوده‌اند، می‌توان به عزیز الله ویزایی ، پرویز زابلی، محمد طاهر امامی، حسن آزاد خانی ، عطاءالله غلامعلی، هاشم فنی پور اشاره کرد.

ترویج و گسترش معرق در ایران، تا قبل از دهه هفتاد هجری شمسی با تلاش اساتید و هنرمندانی انگشت شمار که نام برخی از آن‌ها در بالا ذکر گردید و در کارگاه‌های معدودی از جمله کارگاه معرق و منبت سازمان میراث فرهنگی صورت می‌گرفت. این آموزش‌های محدود اغلب در شهر تهران و به صورت استاد شاگردی بود.

فعالیت‌ها و خلق آثار در این رشته پس از دهه هفتاد هجری شمسی درکارگاه‌های سایر نقاط کشور در سطح گسترده‌ای رواج یافت .

چوب ماده اولیه ارزشمندی است، که از آغاز خلقت بشر به دلیل خصوصیت‌های بیشمارش همواره در کنار انسان به رفع نیازهای مادی بشر کمک کرده؛ و از با ارزش‌ترین موادی است که همواره  انسان در ساخت لوازم و وسایل روزمره خود و برآوردن احتیاجاتش با آن درگیر بوده است. همین انس باعث خلق آثار هنری دست‌ساز در هزاران سال پیش بوده است.

تابلوهای معرق از نظر فنی و تکنیک اجرا در نقاط مختلف و با توجه به دوره‌های مختلف زمانی و پیشرفت‌هایی که در ساخت ابزار صورت گرفته، همچنین با توجه به گسترش مواد و مصالح اولیه با تغییر و تحولاتی روبرو بوده است. امروزه معرق چوب را می‌توان متداول‌ترین شاخه از هنرهای چوبی ایران دانست. همان طور که تعداد زیادی صنعتگر صنایع دستی و هنرمند در این رشته فعالیت می‌کنند.

اجرای آثار معرق

اجرای آثار معرق با تهیه و انتخاب طرح و تصویر دلخواه آغاز شده و با چسباندن آن بر سطح یک تخته سه لایی الگوی اولیه شکل می‌گیرد. قسمت‌های مختلف الگو توسط کمان اره مویی برش خورده و به صورت قطعات کوچک‌تری از هم مجزا می‌گردند و سپس به طور موقت بر سطح یک زیرکار میخ می‌شوند. پس از آن هر قطعه از کار جدا شده و در قسمتی از چوب دلخواه دوربری می‌شود و بر سطح زیر کار جایگزین الگو می‌گردد. به این ترتیب تمام قسمت‌های طرح آنالیز می‌شود و در هر قسمت چوب‌های رنگی طبیعی با توجه به بافت و نقش آن جایگزین الگو‌ها می‌شوند. پس از چسباندن تمام قطعات بر سطح زیر کار و پوشاندن فواصل و خطوط اره بین چوب‌ها با ماده‌ای به نام پلی استر یا بتونه‌ای از مل و چسب چوب به همراه مواد رنگی مناسب با رنگ زمینه تابلو با استفاده از سمباده و دستگاه ماشین پوست، اختلاف سطح‌ها را از بین می برند و با به کارگیری سمباده‌های نرم  تمام سطح تابلو را مسطح می‌کنند و در آخر برای محافظت از کار و جلای آن از پلی استر سیلر و کیلر و …استفاده می‌شود.

معرق چوب دار ای دو سبک متفاوت است:

سبک تهران

سبک اصفهان

معرق دونوع:

معرق معمولی- معرق منبت- معرق بدل- معرق خاتم

چوبهای بکار رفته در هنرمعرق چوب:

چوب درختانی مثل:اقاقیا- گردو – نارنج – گلابی – اکالیپتوس – ممرز – پسته – نارون – شمشادوغیره

وسایل و ابزار کار معرق به شرح زیر است:

کمان اره مویی، تیغ اره مویی، چکش سبک، سمباده ,چسب چوب,طرح مناسب,میزکار مناسب,تخته پیشکار,آچارمشتی

نحوه کار:

انتخاب طرح

خردکردن طرح

انتقال برروی چوب اصلی با الگو

برش قطعات

سمباده تمیزکاری

چسباندن قطعات درکنار یکدیگر

سمباده ورنگ آمیزی

 

استاد محمدعسگری

آقای محمدعسگری فرزند مرتضی در ۲۵/۵/۱۳۵۳درشهرستان شهرضا متولدشد.تامقطع دیپلم مکانیک تحصیل کردوبعد وارد دانشگاه پیام نوردررشته ریاضی محض شدوبه دلایلی انصراف داد.

شوق پرداختن به هنر اورا وارد عرصه موسیقی کرد وازسال۱۳۶۹تاسال۱۳۷۶به شاگردی در این عرصه درساز نی – سه تارپیش استاد شهریاراباذری پرداخت.حدود سه الی چهار سال نزد استاد غلامرضا جهانشاهی هنر خوشنویسی راتا مقطع عالی آموخت.

ازسال۱۳۷۶تا سال۱۳۷۸ خدمت سربازی وازسال۱۳۸۰وارد بازارکارشد.اما شوق او به هنر سبب گردید تا ازسال۱۳۸۶درهنرستان هنرهای زیبا به آموزش هنرمنبت چاقوی نزد استاد فرامرزیان بپردازدو در سال ۱۳۸۷ درکارگاههای صنایع دستی اصفهان به هنرمنبت چکشی نزد استاد نصر واستاد گنجعلی بپردازد.اوهنر منبت معرق را در بین سالهای۱۳۹۲-۱۳۹۱در مجتمع فرشجیان نزد استاد فتحی زاده آموخت.

از کارهای او می توان:

شرکت درنمایشگاههای مختلف:

سال۱۳۸۵نمایشگاه اول گروه هنری ترنج درسا لن حکیم صهبا (شهرداری)

سال۱۳۸۷ نمایشگاه دوهم گروه هنری ترنج در سا لن حکیم صهبا

درسال ۱۳۸۷شرکت درنمایشگاه وجشنواره سمنوشهرضا(کارخانه نوین)

شرکت درستاد نوروزی ازسال۱۳۸۷ تا سال۱۳۹۱

شرکت درنمایشگاه بین المللی صنایع دستی تهران در سا ل۱۳۹۱

شرکت درنمایشگاه صنایع دستی کمیته امداددرنمایشگاه بین المللی اصفهان درماه رمضان سال۱۳۹۳

آموزش حدود۱۴۰نفر در رشته های معرق-مشبک- منبت(آموزش بیماران اعصاب وروان درشته مشبک درمرکز پرواشهرضا ومرکز نور دهاقان

برای این هنرمند عزیز آرزوی موفقیت داریم.

IMG_0991

نویسنده:عمادالدین منصف