خرمن کوبی سنتی در شهرضا وحومه

در زمان های قدیم قبل از اینکه تراکتور در عر صه کشاورزی ایران وارد شود، به صورت سنتی ونیروی حیوان وتلاش انسان خرمن کوبی انجم می گرفت.در زمان قدیم در شهرستان شهرضا وحومه از برزه گاو والاغ استفاده می کردند.یک جفت برزگاو را بوسیله یو مهار می کردندووسایلی همچون خیش یا ورجین را به یو متصل می کردند.و از الاغ ها بیشتر برای جابه جایی بار ومحصلات کشاورزی استفاده می کردند.در تمام کشاورزی های عمده یک جفت برزه گاو استفاده می شد.هنگام درو در زمان قدیم مردان کاری با داس محصولات کشاورزی برداشت می کردند.

خرمن گندم یا جو :خرمن محصول را در نقطه ای  از زمین کشاورزی که داشتند محصول آن را برای خرمن کوبی برداشت می کردند درنظر می گرفتند. وزمین زیرخرمن را صاف می کردند وکسانی با داس گندم یا جو را درو می کردند و چند نفر پشت سر دروگرها بودند و بافه هارا در نقطه ای که قرار بود خرمن انجام شود جمع می کردندو روی هم می گذاشتند.  همچون کوه بافه ها روی هم قرار می دادند.پس از چند روز که بافه ها خشک می شدبوسیله قلابه هایی که دسته آن چوب بلند بود بافه هارا از بالا به پایین می کشادند.این خرمن به طور دایره ای شکل بودکه هنگامی که بافه ها را از بالا به پایین می کشیدند دورخرمن را اشون می گفتند.در آن موقع برزه گاو ها با ورجین واردآشون می شد و یک نوبت تمام خرمن نیم خورد می شدوبرای دفعه دوم به صورت کاه در می آمد.و یک یا دونفر به عنوان بوجار واردخرمن می شدندوکاه ها را دم باد می دادند ودانه را از کاه جدا می کردندکه دانه ها را پس از جداسازی به آسیاب برای آرد کردن می بردندوکاه آن را برای دام مورد استفاده قرار می دادند.

این ابزار یو نامدارد که برا مهار یک جفت برزه گاواستفاده می شد.وشکل همین وسیله که برای مهار الاغ ها به کارمی رفته یوچین نام دارد.

این دستگاه درشهرستان شهرضا وحومه ورجین گفته می شد که برای خورد کردن خرمن بکارگرفته می شده.

داس :این وسیله برای برداشت محصول استفاده می شد.

نویسنده:عماد الدین منصف