دسته: صنایع دستی و پیشه های قدیمی

درگویش شهرضا در بعضی از جاها به جای کلمه مشک(مشک:پوست دباغی‌شدۀ گوسفند که آن را قالبی کنده باشند و در آن آب یا دوغ یا چیز دیگر نگه‌داری می‌کنند؛ خیک.منبع :لغت نامه دهخدا)کلمه پوست را مورد استفاده تلفظ می کنند. مثل:پوست ماست,پوست شیره انگور,پوست روغنی. درابتدا بایست گفت که دونوع مشک وجود دارد: الف:مشک بزن(bezan) که از پوست بز سال […]

مقدمه: چَنگَک، اَنْگُشْته یا چهارشاخ (در برخی گویش‌های محلی: «اوسین») ابزار کشاورزی دسته‌داری است که دسته‌اش معمولاً از جنس چوب است و به دسته بیل و پارو شبیه است که به یک سر آن چهار شاخه نوک تیز معمولاً پولادین که اندکی خمیدگی دارند وصل شده‌است ازاین‌رو روی هم‌رفته به پنجه انسان و چنگال غذاخوری بی‌شباهت نیست (دلیل نام چنگک […]

کَمانچه : یکی از سازهای ایرانی و موسیقی خاور زمین است. این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای تحتانی ساز پایه نیز دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد. تاریخچه: اولین نشانه‌های تاریخی در مورد کمانچه در کتاب موسیقی الکبیر اثر ابونصر فارابی در قرن چهارم هجری دیده شده‌است. او در این کتاب از کمانچه […]

     تاریخچه  عصر طلایی فرش دستباف شهرضا حدود۱۲۰سال بیش با ورود مهاجرانی به شهرضا رقم خورد که قالی بافی را در شهرضا رایج دادند.البته این نکته را بایست متذکر شد که فرش دستباف در شهرستان شهرضا رایج بوده وحتی بیشتر از بعضی ازمناطق دیگر دستگاه داشته,اما تلاش برخی از افراد در حدود ۱۲۰سال پیش صنعت فرش شهرضا با به نقطه […]