شتر میرون

مقدمه:

تاریخچه ساعت های آفتابی :
بر اساس نوشته های هرودوت، تاریخچه ساعت های آفتابی به پیش از ۵۰۰۰ سال پیش بازمی گردد. هرودوت منشاء این ابزار های سنجش زمان را به سومری ها و کلدانی ها نسبت می دهند؛ اقوام پیشروی که در بین النهرین زندگی می کردند. تقسیم بندی ۲۴ ساعته زمان که امروزه نیز آن را به کار می بریم یادگاری از این قوام است.

شتر مرد (مردن ) —شتر میرون

در روز گاران قدیم شهرضا قبل از اینکه ساعت ها با تکنولوژی جدید وارد زندگی مردم بشوند. مردم زمان را بر اساس ساعت آفتابی سنجش می کردند که نمونه ای از آن بر پشت بام مسجد جامع شهرضا هست.

برفراز  یکی از دو قله کوه شتری زیباترین اشکال کارستی وجود دارد ،مردم محلی به آن سوراخ شتری می گویند.به این منظور، وقتی وسط حفره را می نگرید شبیه شتر است.مخصوصا قسمتی از شکاف حفره همانند کوهان شتر به نظر می آید.

 کارگران و کشاورزان کار خود را از صبح هنگام طلوع  خورشید شروع می کردند. عصر ها هنگامی که تابش نور خورشید از سوراخ شتری قطع می شود و سا یه ی این حفره بر روی زمین می افتد،همانند شتری هست که که جان داده و جسدش بر زمین افتاده.  که به گویش محلی می گویند شتر مرده یا شتر میرون که در آن هنگام کارگران وکشاورزان دست از کار می کشیند. البته این نکته لازم هست که مردم مناطق محدودی از شهر شهرضا از سایه کوه شتری به عنوان ساعت پایان کار خود استفاده می نمودند. وبه نوعی می توان گفت که سایه سوراخ شتری به عنوان ساعت افتابی مورد استفاده قرار می گرفته.