داس در زبان محلی (دارچی[dârči])
داس یکی از ابزارآلات دستی کشاورزی است که از دسته‌ای معمولاً چوبی و تیغه‌ای آهنی به شکل قوس تشکیل شده‌است که این قوس می‌تواند نیم‌دایره‌ای یا بیشتر باشد. بخش داخلی این تیغه تیز و برنده‌است و کشاورز از آن برای دروی محصولاتی همچون گندم و جو یا علف و یونجه در هنگام برداشت استفاده می‌کند. شکل نیم‌دایره‌ای و تیغهٔ تیز درونی داس به کشاورز این امکان را می‌دهد تا ساقه‌های گیاه را درون آن قرار داده و از انتهایشان قطع نماید. او برای این کار می‌تواند محصول را به‌صورت دسته‌دسته در یک دستش گرفته و با دست دیگرش که داس را نگاه می‌دارد؛ درو نماید که در این صورت حرکت تیغهٔ داس به سمت فرد دروگر خواهد بود. همچنین او می‌تواند گیاهان را با گذاردن چوبدستی‌ای بر رویشان در جای خود محکم نموده و سپس درویشان نماید یا اینکه آنها را بدون نگهداشتنشان ببرد که در این صورت حرکت داس معمولاً به سمت مخالف خواهد بود.
ویژگی‌های داس:
- تیغه خمیده: تیغه داس خمیده است و این خمیدگی به برش آسان‌تر گیاه کمک می‌کند.
- دسته: داس دارای یک دسته است که به کاربر امکان کار کردن ایستاده را می‌دهد تا از ایستادگی بهتر و راحتی در طول کار استفاده کند.
- جهت‌دهنده: برخی از داس‌ها دارای یک دسته جهت‌دهنده هستند که کاربر را راهنمایی می‌کند و به او امکان می‌دهد تا داس را با دقت بر روی زمین حرکت دهد.
- کاربردها: داس معمولاً برای برداشت گیاهان زراعی، علوفه، یا گیاهان وحشی در مراتع استفاده می‌شود.
دارچی[dârči]: مرکب از دار + چی. آلتی آهنین با دسته‌ای چوبین که بدان گندم درو کنند. (استاد طاهر) (مصطفی منصف،۱۳۸۴)
اراقی[orâqi] : وسیله‌ای شبیه به داس که از آن برای چیدن علف استفاده می‌شود.
